باران که می بارد تو می آیی         باران گل، باران نیلوفر                    
باران مهر و ماه و آئینه                 باران شعر و شبنم و شبدر       
باران که می بارد تو در راهی        از دشت شب تا باغ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز         با ابر و آب و آسمان جاری
غم می گریزد، غصه می سوزد     شب می گدازد، سایه می میرد
تا عطرِ آهنگ تو می رقصد            تا شعر باران تو می گیرد
از لحظه های تشنه ی بیدار          تا روزهای بی تو بارانی
غم می کشد ما را و می بینی      دل می کشد ما را تو می دانی