بی تو طوفان زده دشت جنونم،
صید افتاده به خونم،
توچه سان میگذری، غافل از اندوه درونم،
بی من از کوچه گذر کردی ورفتی
بی من ازشهر سفر کردی و رفتی،
قطره ای اشک درخشید به چشمان سیاهم،
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم،
تو ندیدی، نگه ات هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی،
چو در خانه ببستم، دگر از پای نشستم
گوییا زلزله آمد، گوییا خانه فرو ریخت سرمن
بی تو من در همه شهر غریبم ،
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی،
برنخیزد دگر ازمرغک پربسته نوایی،
توهمه بود ونبودی، توهمه شعرو سرودی
چه گریزی زبرمن که زکویت نگریزم
گربمیرم زغم دل، باتو هرگز نستیزم.
من ویک لحظه جدایی، نتوانم،نتوانم..
بی تو من زنده نمانم...
موضوع مطلب : 
